ΤΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΛΕΚΟ;

Σκέφτεστε καμιά φορά τα χρόνια που θα είσαστε συνταξιούχοι; Θα κάθεστε στα καφενεία της γειτονιάς ή του χωριού σας και θα παίζετε πρέφα, η μόνη έγνοια σας θα είναι να μην ξεχάσετε την ώρα που θα πρέπει να πάρετε το φάρμακο για την πίεση, το ζάχαρο, το διαβήτη κι όλα τα καλά του Θεού που θα μας έρθουνε εκείνη την εποχή. Μην ανησυχείτε μήπως μέχρι εκείνη την ηλικία δεν προλάβετε να κάνετε πράγματα που ίσως ονειρεύεστε γιατί σας διαβεβαιώνω πως μεσολαβούν πολλά πολλά χρόνια ακόμα…

Και για να σοβαρευτούμε: Χρόνια τώρα ακούμε στις τηλεοράσεις και διαβάζουμε σε εφημερίδες ατέλειωτα μακροσκελή ρεπορτάζ για το περίφημο συνταξιοδοτικό πρόβλημα της χώρας μας και τι πρέπει να γίνει, για τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας, για το ύψος των συντάξεων κι άλλα πολλά όμορφα πράγματα. Κανένας όμως από τους περισπούδαστους τεχνοκράτες που ασχολούνται με όλα αυτά, κανένας υπουργίσκος ή διευθυντής «αρμοδίων επιτροπών» δεν τολμάει να πει την αλήθεια: Το ασφαλιστικό σύστημα στη χώρας μας έχει ήδη καταρρεύσει! Έτσι όπως σας το λέω! Δεν κινδυνεύει απλώς με χρεοκοπία, έχει ήδη καταστραφεί. Και κανένας δεν τολμάει να το πει επειδή φοβούνται το πολιτικό κόστος. Ακόμα και οι τωρινοί κυβερνώντες, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι, «συστήνουν επιτροπές σοφών» για να μελετήσουν τρόπους λύσης του προβλήματος, οι οποίες λύσεις θα εφαρμοστούν από την επόμενη (πάντα) κυβέρνηση!

Τα πράγματα είναι απλά: Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις μαθηματικών ή αναλογιστικής επιστήμης για να δει κανείς την αλήθεια. Οι μεγαλύτερες αρρώστιες, τα χτικιά του ασφαλιστικού μας συστήματος είναι τέσσερις:
Α. Το δημογραφικό πρόβλημά μας: Δεν γεννάμε πολλά παιδιά. Τόσο απλά. Ο πληθυσμός μιας χώρας αυξάνεται με το τρίτο παιδί μιας οικογένειας. Δείτε γύρω σας και πείτε πόσοι γνωστοί σας έχουνε κάνει τρία τουλάχιστον παιδιά. Ελάχιστοι. Δεν εξετάζουμε το γιατί, τους λόγους πάνω κάτω τους ξέρουμε, αυτό που μας νοιάζει είναι το αποτέλεσμα. Οι θάνατοι στη χώρα μας είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις νέων ανθρώπων, οπότε ο πληθυσμός μας γηράσκει…
Β. Οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις: Υπάρχουνε πάμπολλοι κλάδοι εργαζομένων στη χώρα μας που εξαιτίας κάποιων εξοργιστικών ρυθμίσεων του παρελθόντος εξασφαλίσανε την έξοδο από την ενεργή εργασία σε μικρή ηλικία. Κάποιοι πήρανε σύνταξη σε ηλικία μικρότεροι των 50 και σας διαβεβαιώνω πως αυτοί δεν είναι λίγοι. Έτσι αναγκάζεται το κράτος να τους πληρώνει συντάξεις για περισσότερα από 40 χρόνια, χώρια που πολλοί από αυτούς μετά τα 50 ξεκινάνε και δεύτερη παράνομη δουλειά παίρνοντας ταυτόχρονα σύνταξη. Και το εξοργιστικό είναι πως διαμαρτύρονται κιόλας επειδή λέει θα θιγούν τα περίφημα «κεκτημένα δικαιώματα»! Ποια δικαιώματα ρε άχρηστοι; Από πότε είναι δικαίωμα το να γίνεσαι κηφήνας εις βάρος των υπολοίπων; Ας μου δώσει κάποιος μια απάντηση.
Γ. Οι εισφοροδιαφυγές: Εδώ γίνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι. Το ξέρετε πως μεγάλοι κρατικοί οργανισμοί, μεγάλες ΔΕΚΟ χρωστάνε πολλά εκατομμύρια ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία; Η «τρύπα» του ασφαλιστικού συστήματος οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ίδιο το κράτος που επιτρέπει στις ΔΕΚΟ του να μην πληρώνουν τις εισφορές τους. Από την άλλη μεριά βέβαια κυνηγάει ανελέητα όσους ιδιώτες προσπαθήσουν να γλιτώσουν μια δυο δόσεις εισφορών. Κι εδώ βέβαια ο νόμος αποδεικνύει την ομοιότητά του με τον ιστό της αράχνης: Οι μεγάλες σφήκες (ΔΕΚΟ και λοιποί οργανισμοί) διαπερνούν τον ιστό και τον ξεσκίζουν, αλλά ο ιστός πιάνει τα μυγάκια και τα κουνουπάκια, τους κακομοίρηδες δηλαδή… Κι επιπλέον τα τελευταία χρόνια είχαμε την είσοδο στη χώρα μας εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικών μεταναστών οι οποίοι ως επί το πλείστον εργάζονται ανασφάλιστοι, παίρνοντας τη θέση από κάποιον Έλληνα που κανονικά θα δούλευε με νόμιμη ασφάλιση και επιβαρύνοντας τα ταμεία των ασφαλιστικών οργανισμών με διαφυγόντα έσοδα. (Προσοχή, η μομφή μου δεν είναι εναντίον των ξένων, οι ίδιοι στο κάτω κάτω δε φταίνε που οι εργοδότες τους θέλουν δουλεία από το προσωπικό τους και όχι νόμιμη εργασία, η μομφή είναι ακριβώς εναντίον των εργοδοτών που τους έχουνε καταντήσει έτσι…).
Δ. Τα κυκλώματα των ψεύτικων συνταγογραφήσεων: Κυκλώματα γιατρών, φαρμακοποιών, φαρμακευτικών εταιριών και άλλων συναφών κλάδων απομυζούν χρήματα από τα ταμεία για εικονικές περιθάλψεις, αγορές υλικών κλπ κλπ.

Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ο πληθυσμός γερνάει συνεχώς, λεφτά δεν υπάρχουνε ούτε για να πληρωθούν οι τρέχουσες συντάξεις κι εμείς ακόμα εδώ καθόμαστε και συζητάμε αν θα ανεβεί το όριο πάνω από τα 65. Κούνια που μας κούναγε…

Για όλα αυτά φίλοι μου κοιτάξτε να κάνετε κάτι, ο καθένας για την πάρτη του, για να εξασφαλίσετε τα δύσκολα χρονάκια του καφενείου, γιατί αν περιμένετε να πάρετε συντάξεις, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι…